Kris' gedichten van juli

2023 Unidentified Aerial Phenomenon

Na een leven lang controleren en zoeken
ben ik in staat met mijn hemelsbrede oorschelpen
een slakende zucht van een smartvol hart te onderscheiden
uit de totale geluidsoverlast op aarde.

Ik begrijp dat iets al die windjes baarde
door vliegtrajecten van drones om te leiden
en nu tracht het zich met doorstraling te behelpen
om een ronde kamer om te bouwen tot een met hoeken.

G.O.D.

2022 Jouw jouw corona

Kukel als een haan,
zwiep je paardenstaart,
weet nu waar je staat,
wip je naar de maan.

Kus je mijn en dijn,
blaas op die ballonnen,
ezel-wortel-hollen,
wees als zonneschijn.

Schrijf zeemzoete zinnen
om ermee op te lichten,
zal woordjes aaneen dichten
om jou voor mij te winnen.

Wees mijn omkranste cirrus,
pomp door mijn kransslagader,
speel jouw zonnesfeer altegader,
klamp jou aan als smetvrij virus.

2021 Weerwoord

Als ik zeg: ik zie je graag, dan hou ik meer van haar
dan wanneer ik zeg: ik hou van jou, zowaar.

Zij zegt dan: daar zijn geen woorden voor, maar dat is onwaar,
want ik heb ze opgeschreven, in een gedicht, over haar.

2020 Ouwe Taart 1 (Bye bye miss American pie)

Ik heb een dik boek uitgekozen
over het geloof in de Vader hierboven.
Wie spreekt mij in dat te zeggen
als alleen muziek mijn ziel kan redden?

Terwijl ik een boek lees over Marx,
oefent het dubbelkwartet met quarks,
kijkt de Vader naar zijn Zoon
en steelt de nar zijn doornige kroon.

Tot ziens ouwe taart,
ik rijd in mijn 2-pk naar de wijngaard
waar mijn zomerzon makkers rondzwerven
en ik zing mee dat ik vandaag zal sterven.

2019 Ik ben een ijsklont

Als dierbare zusterplaneet van Pluto uit de kuipergordel weggeschoten
en door baanresonantie via Neptunus door de ringen van Uranus geslingerd.
Als biljartbal over Saturnus’ zuidpool door de gasreus Jupiter aangetrokken
en via een vulkaan op maan Io-Io met flair de asteroïdengordel omzeild.

Als een boemerang haarscherp door de ravijnen van Mars gekatapulteerd
en na een blitzbezoek aan wateraarde bij stomende Venus aangekomen.
Als een vogel voor de kat rond Mercurius gewenteld
om met een drievoudige salto in de kolkende zon te plonzen.

2018 Zaaien & zeven

Om onze liefde te bewaren
koop ik haar chocoladekoeken.
Elke werkdag stuur ik haar zoenen
en hoop daarmee haar vrolijk te maken.

Het is nu al twaalf jaar geleden
dat zij mij rad heeft ingepalmd.
Tegen haar talent ben ik niet bestand,
maar ik zal me blijven geven.

Wij gooien geld uit deuren en ramen
en weten wat we willen.
Buikjes vol en gereed met chillen
blijven wij voor altijd samen.

2017 Joubuis

Derderijkleider citeert weledelgestreng: hoe harder ik lieg, hoe meer ze mij geloven.
Idioot, want iedereen begrijpt te laat dat leugens uitkomen.

Einstein propageert ingenieus dat ruimte kromt en op tijd rek kan komen.
Hoe wiskunde ons relatief omringt als Fibonaccibloemen en guldensneebomen.

De Zapruderfilm getuigt spectaculair van grijze tinten in spattend rood.
In de mensheid geloven werd JFK fataal, enkel om te behoeden voor de oorlogsdood.

Cervantes schrijft romantisch over l'amour lointain van dezen en genen.
Leve het warhoofd dat 's werelds ijver uit zijn hoofd bant door gedachten te lezen.

2016 Wereld Tele Visie

Voor de platte buis,
voel ik me thuis.
Elk onderwerp
zie ik haarscherp.
Van het aanbod
raak ik doodop.

's Mens' kijk ondermaans,
maakt mij Spartaans.
Zachter is het testbeeld
dat continu speelt,
zwart-wit in kleur laat lekken,
en me doet schuimbekken.

2015 A home without a cat is a house

Wij houden van de nederlandsche taal
tussen Maas en Waal,
doen aan kunst en kitch, zijn proza en poëzie,
ik en mijn poezemie.

Wij staan geboekt als leukste oom en tante,
kinderen zijn ons gesternte,
in de plooi en mooi, man en vrouw,
trouw.

Wij puzzelen stuk voor stuk,
doen niet graag te druk
over geleend of niet, maken liever van ons huis
een knusse thuis.

2014 Kilometers per uur

Rijwind voert lucht snel voorbij,
voel me vogelvrij.

Straal me flitsend van hier naar
daar.

Mijn snelheid sluit altijd, mort,
kort.

2013 Schoonja

Als jij in mijn ogen kijkt,
dan zie ik jouw glimlach
waarin elke verjaardag
op een heel jaar lijkt.

2012 Veranderingen

Het lichtbundeltje wijst me de weg in de onmetelijke zee van gewaarwordingen,
maar toch zou ik een walvis willen zijn om naar het spiegeloppervlak te zwemmen.
Ik schrik van het vervormde beeld, sla als antwoord een druppelfontein
en wens een mens te zijn om door de zachte lucht te glijden.

Ik word gehypnotiseerd door de oneindig flikkerende lichtspelen.
Waarom geen buitenaards wezen zijn en naar de verre sterren reizen?
Het gedrocht in de ufo kijkt moedeloos naar de pas ontdekte grauwe luchtbel.
Hij zou graag op die planeet lopen om hem van de ondergang te redden.

Terug naar boven