De som van mijn onderdelen

Bladervensters→

Puzzelstukjes vallen op hun plaats

Ik ben graag thuis, in het huis dat ik gezellig heb ingericht. Daar creëer ik werelden van mezelf in relatie met anderen. Mijn gedachten gaan alle windrichtingen uit en het relaas schrijf ik op in een boek. Een boek schrijven is als het maken van een legpuzzel. Het totale plaatje ken ik al, want dat staat op de doos, maar ik neem graag de tijd om de puzzel te leggen.
  Mijn vriendin en ik leggen alle stukjes op de tafel met de goede kant naar boven, terwijl we de randjes eruit halen. Dan maken we de rand. Vervolgens zoeken we herkenbare delen bij elkaar, bijvoorbeeld naar kleur. Naarmate we vorderen zullen we overgaan tot ons eigen puzzelsysteem. Ik neem een willekeurig stukje en zoek dan op de afbeelding van de doos waar het zou kunnen liggen. Mijn vriendin doet het liever door willekeurig te passen. We baseren ons natuurlijk ook op de vorm van de stukjes.

Moeilijk levensdoel

Mijn moeder werkte in het grootwarenhuis van haar vader. Geregeld brachten puzzelaars hun puzzel terug omdat er stukjes ontbraken. Ik wist bijna zeker dat die puzzelaars die stukjes zelf kwijt waren geraakt, maar nu weet ik dat die ontbrekende stukjes in de snijmachine blijven zitten en wellicht in andere puzzeldozen terechtgekomen. Van de puzzels die ik tot nog toe heb gemaakt, waren er slechts twee waarvan een stukje ontbrak. Een kronkel in de donkere materie compenseert dat gemis soms wanneer een puzzel een stukje dubbel heeft.
  Als kind heb ik samen met mijn broer veel puzzels gelegd. Mijn vader plakte de puzzels op vezelplaten en hing ze aan de muren van zijn hobbykamer. Als volwassene puzzelde ik op zondagnamiddag met de kindjes van mijn broer. Dat deed ik tot 2005 toen de leukste hobby aller tijden mijn leven kwam binnengestapt: mijn trouwe huisgenote.
  Haar petekindje kreeg in 2007 een puzzel van 3000 stukjes als Sinterklaasgeschenk, maar hij was te moeilijk en het meisje vroeg haar meter om haar te helpen. Mijn vriendin riep op haar beurt mijn hulp in en zo hebben we die oude hobby weer opgehaald. Volwassenen die puzzelen worden snel als saai aanzien, maar puzzelen geeft rust omdat je niet hoeft na te denken. Als we na het werk even willen ontspannen, zetten we ons in de puzzelhoek en verdrijven zo de dagelijkse beslommeringen.
  Omdat de fabrikanten dikwijls kunstwerken als onderwerp kiezen, heb ik van sommige gelegde puzzels foto's gemaakt. Kijk ernaar en vul je ruimte met tijd. Meer en meer zul je doordrongen raken van de ledigheid van je bestaan. Toch mag je dat nuanceren, want zonder jou, een puzzelstukje of onderdeel, is er geen puzzel en dus geen geheel.

Uw Raadselachtige.