Arme zielen, hun moordlust en het haar
Nieuwsgierig
PDF binnenkort
Aan de balie van het bankkantoor waar ik werkte lag een intekenlijst voor mensen die hun badge vergeten waren. Toen ik mijn naam invulde zag ik enkele vakjes hoger een opmerkelijke naam staan: Michaël Adorable. Michaël betekent hij die als God is of op Hem lijkt, en de achternaam spreekt voor zich. De hoofdrol in dit boek is dus voor Michel Adorabel.
Als jong bejaarde lap ik de jaren aan mijn laars. Ik houd me vast aan de bomen van de takken want over één jaar zal ik pas echt verstaan hoe het is om naar de maan te gaan (pensioen :o) De rest mijner dagen probeer ik samen met mijn trouwe huisgenote de aarde te redden door een kunstig woordenspel uit te vinden. Scrabble is er niets tegen.
Doorgaans bevind ik mij ter hoogte van de horizoncirkel, maar nu en dan stijg ik op om me in de hemelkoepel te begeven. Door mijn kosmisch bewustzijn voel ik me verbonden met hemel en aarde. Mijn wereld is als een cirkel met een kruis erdoor. En dan stel ik me voor dat België een driehoek is, het curiositeitenkabinet van de Belgen.
Achterflaptekst
Tijdens een motorrit ontmoet een man uit Hasselt toevallig zijn ex-collega uit Borlo. Ze hebben een leuk gesprek en voelen elkaar goed aan wat betreft de wereldse gang der zaken.
Maanden is de Hasselaar zich van geen kwaad bewust. Hij is in de waan dat zijn leven niets bijzonders meer te bieden heeft. Hij schrijft, hij leeft meer in zijn hoofd dan erbuiten. Stille aardlandschappen doorschrijdt hij in de hoop verwilderde aardbewoners de kennis der verfijnde dingen bij te brengen.
Bijna een halfjaar later staat een inspecteur aan zijn deur om hem uit te horen over zijn bezoek aan de collega wiens buurman een maand na hun ontmoeting werd vermoord. Zijn hachje redden is zijn enige doel.
Fragment:
Michel kijkt vanuit het keukenraam naar de volle maan die laag boven de horizon staat. Hij denkt: Een reis naar de maan? Vergeet het, maanstof is trouwens giftig voor een mens. Geen gif bevattend maar in zijn geheel als gif werkend. Het maanstof eten, dat zal niemand doen, maar het inademen, dat zal je zeker geen goed doen. De scherpe randjes van de stofdeeltjes scheuren je binnenin langzaam in stukjes.
Michel denkt: A voyage into deep space? Vergeet het, er is geen lucht, niets. Maar waar hij denkt dat er helemaal niets is, daar is nulpuntsenergie, de energie van de lege ruimte. Zelfs waar geen lucht is, daar is vacuümenergie, daar doen materie en antimaterie het met elkaar, maar hun hoogtepunten duren gelukkig niet lang. Want Michel wil begot niet met zijn materie in een antimateriegat vallen. Nee hoor. Daar behoedt hij zich voor.
