Zomers gedans in winterse schijnselen
Ik was met mijn trouwe huisgenote in Brugge om het lichtspektakel mee te maken. Het begon allemaal veelbelovend aan het Minnewater met een aantal installaties die de moeite waard waren.
De wandeltocht ging verder langs de Poertoren in de richting van 't Zand. De aanwezige lichteffecten waren daar niet van dien aard dat we ze met open mond moesten bekijken, maar de geïnverteerde kaasgaten aan het concertgebouw gaven mij genoeg inspiratie om mijn fototoestel boven te halen, zeker toen mijn trouwe huisgenote in een vlaag van spontaan levensgenot pirouettes begon uit te voeren.
Het idee om met die foto's te gaan knutselen bleef in mijn hoofd rondspoken. En op een dag ging ik aan de slag. Door de lichtbollen op de grond te kleuren en vuurwerkachtige bolbliksems in de donkere lucht te laten springen heb ik, denk ik, bovenop lol nog wat spat en sprank toegevoegd.
Echt spectaculair kan ik het resultaat nu ook weer niet noemen, maar door mijn wervelende vriendin op deze 18 beelden die nauwelijks 2,5 seconden duren, krijg ik, telkens ik ernaar kijk, een warme gloed vanbinnen, voor altijd.
Nu is een derwisj eigenlijk een mannelijke geestelijke uit Turkije die afstand heeft gedaan van de aardse geneugten en alleen leeft voor de goddelijke liefde. Nu benadert mijn trouwe huisgenote het goddelijke en ik wil wat graag met haar samen derwisjen en dansen tot de sterren van het firmament vallen. Samensmelten.
Zo vat ik de eenheid van alles.
Uw Tollende Monnik