VroemRoem van het bereden verleden

Bladervensters→

Motorperikelen

Motorrijden was mijn grote hobby maar is naarmate ik ouder werd naar de achtergrond verschoven. In 1976 kreeg ik de Yamaha FS50 van mijn neef voor mijn 16de verjaardag cadeau. Nog voor ik 18 werd, kocht ik de Yamaha RD125 van dezelfde neef over. Toen ik terugkeerde van een zondagsritje - mijn ouders dachten dat ik naar de mis was - kon ik de hond van de buurman niet tijdig ontwijken en belandde met een hersenschudding in het ziekenhuis.
  Voor mijn 19de verjaardag kreeg ik met het geld dat de verzekering uitbetaalde een nieuwe Yamaha RD200. Een jaar later op het kruispunt van Kinrooi door een auto van de weg werd gemaaid. Gelukkig kwam ik er zonder kleurscheuren vanaf. De RD200 repareerde ik met onderdelen van de kapotte RD125, maar enkele maanden later ging ik ermee onderuit op een verraderlijk zandweggetje. Voor even hield ik het wat motorrijden betreft bekeken.

Het grote geschut

In 1985 kocht ik van een Tienenaar een Yamaha XS1100, de snelste baanmotor van die tijd. Ik had rijervaring met de Yamaha XS650 en Suzuki GS1000 van mijn kameraad in de straat, maar ik kon niet vermijden dat ik met mijn motor in een diepe gracht en in een maïsveld reed. Gelukkig bleef ik in beide gevallen ongedeerd.
  Van de uitbater van een restaurant in Hasselt kocht ik in 1993 een Honda CBR600F. Na een botsing met een auto die geen voorrang van rechts verleende en waarbij ik mijn rechterhand kneusde, ruilde ik de 600 voor een fonkelnieuwe 1000 in. Om ongelukken te voorkomen racete ik daarmee op het circuit van Zolder, maar in 1997 botste ik in een verraderlijke bocht ergens rond Monschau tegen de vangrail, met een dubbele sleutelbeenbreuk als gevolg. Opnieuw kon ik geen motor meer zien.
  De Honda's deed ik van de hand en de Yamaha kreeg in 2003 een nieuw kleedje. Ik reed er alleen nog mee als de zon scheen en de lucht luw was. Tot op een goede dag, eind augustus 2018, een van de vier carburateurs begon te lekken. Ik kreeg het lek niet gedicht en de garagebox vulde zich langzaamaan met onwelriekende benzinedampen. Drie weken later heb ik hem verkocht. Voor mijn motorliefhebberij is het doek na 42 jaar definitief gevallen.

Uw Waaghals en Brokkenmaker.