Duck & Co
Vogelvlucht
Bladervenster↑
Op vakantie in de vallei van de Somme is me duidelijk geworden dat de eend er een belangrijke plaats inneemt. De buurman had achteraan in zijn tuin een soort volière gemaakt waar minstens 10 eenden zich bijzonder goed thuisvoelden. Dat was namelijk te horen aan het lawaai dat ze maakten. Het kan niet anders of de mannetjes kwaakten het hardst. Er zaten vermoedelijk ook ganzen gevangen, ik hoorde ze gakken, en in de verte weerklonk regelmatig het buitenaardse balken van een ezel. Maar ik was gekomen voor de zeehonden. Dat zij bijdragen tot een betere waterkwaliteit door zeedieren te eten die de baai vervuilen is een goede zaak, maar ze brengen vooral geld in het laatje als toeristische trekpleister.
Meerdere pogingen heb ik gedaan om ze van dichtbij te zien, maar een wandeling van 10 kilometer of een tochtje op een overvolle boot zag ik niet zitten. Ik had mijn verrekijker altijd bij me om de zeehonden tijdens hun namiddagrust te kunnen gadeslagen. Helaas herkende ik hen niet eens als diersoort in de wriemelende donkere worstjes.
Fotofilm
Na een bezoek aan het Maison de la baie de Somme kon ik niet anders dan concluderen dat de eend, samen met de gans en de fuut, een onmisbaar onderdeel is voor de biodiversiteit van het nationaal natuurreservaat.
Toen we het huis verlieten zag ik een muurschildering op een zijgevel, vermoedelijk bergeenden aan de karakteristieke verenkleed te oordelen (zie hierboven). De eenden in verschillende fases van hun vlucht deden me aan een filmpje van stilstaande beelden denken.
Opnieuw gaat het me hier enkel om het idee. De uitvoering laat te wensen over als je mijn kunstwerk vergelijkt met de resultaten van chatbotten die gepromoveerd zijn tot AI-botten. Ik wil maar zeggen dat we als mens niet mogen ophouden met dingen rondom ons te bekijken, om zo onze imaginatie ten top te brengen, zowel voor practische als voor artistieke doeleinden.
