Gelegenheidsgezichten
Zelfvoldaan
Bladervenster↑
Op sommige dagen voel ik me zoals ik er links uitzie en op andere dagen zoals rechts. Maar als bijvoorbeeld mijn facebookvrienden me een leuke verjaardag wensen voel ik me zoals in het midden. Ik lach nooit erg breed, alsof de zorgen van de wereld op mijn schouders liggen en ik er niet vanaf geraak. Met alle pijnekes die me de godganse dag achtervolgen zal de sfeer niet snel omslaan.
Neem van mij aan dat ik er altijd slechter uitzie dan ik me voel. Want mijn trouwe huisgenote heeft manieren ontwikkeld om me te allen tijde op te vrolijken, en ik haar.
Ik, nu en toen
Opnieuw laat ik me inspireren door een foto van mezelf. Het is er een van 1987, mét haar, weliswaar achteruitwijkend als een Russische Leopardtank voor een Oekraïense drone. Ik heb altijd gedacht dat ik rond mijn 21ste levensjaar kaal ben geworden, maar een streng doorgevoerd foto-onderzoek heeft uitgewezen dat de volledige kaalheid ergens in 1997 is ingetreden.
Het woord is eruit: achteruitwijkend. Mijn op een eigenzinnige manier belichte gezicht is als een basketbal die op het computerscherm kaatst. Ik krijg er geen platte neus van maar wel alle kleuren van de regenboog. Ik houd er zowaar een rooie snuit aan over.
