De bende van de paars-groene mannen



















Opoffering

Foto

PDF download↑

Christenen, joden en moslims, aanbidden zij niet allemaal dezelfde god? In een van mijn vriendinnen herken ik Dulle Griet, een apocalyptische figuur uit een schilderij van Brueghel en zinnebeeld van het kwaad, en daar tegenover zie ik mezelf als Sint Maarten, de goedheid zelve. Kunnen wij niet zonder elkaar bestaan zoals goed en kwaad?
  Heeft het leven zin? Wat heb je in godsnaam aan oud worden? Laat ik eens jong sterven. Oud hout kappen, licht maken, me opofferen voor het grotere doel, enkel dat telt. Foto

Uitgegeven door FreeMusketeers-Lecturium in 2005

Achterflaptekst

Een ex-kapitein-piloot van het leger leidt een vervoersbedrijfje. Zijn vrouw heeft hem verlaten toen hij nog volop genoot van zijn uitspattingen bij de luchtmacht. Tijdens een verhuisopdracht dreigt de politie hem in te sluiten, maar hij kan hen afschudden. Op zijn vlucht komt hij toevallig een vriendin van een van zijn werknemers tegen. Zij gelooft zijn verhaal en besluit hem te helpen bij het zoeken naar de echte criminelen.
  De computer van zijn overleden oom leidt hen tot bij een waarzegster, die hen regelrecht in de armen van een louche bende stuurt.

Fragment:
Tijdens mijn Limburgse omzwervingen had ik gemerkt dat er in mijn geheugen een herinnering vastzat. De vrijlating ervan had niet kunnen doorgaan omdat ik de sleutel van de celdeur nog niet had gevonden. Die gevangen gedachte drong nu zomaar in mijn bewustzijn door: 'De invloed die de ene mens op de andere heeft is evenredig met zijn zorg voor de wereld als levend organisme.' Indrukken misleiden. Net dat waarvan we vermoeden dat het waar is, dat is niet waar, of omgekeerd. Wat iedereen aanvoelde had Francis Bacon netjes opgeschreven: 'Op een goede dag gaan we allemaal dood.' Niemand zou victorie kraaien. De draak zette zijn witte masker op en begroette me met een misselijk makende grijns. Het geweer knalde en doorzeefde me. Daar ging ik, oom Freek en Griet achterna. Eindelijk zou ik te weten komen waarom hij mij naar het boomgraf had gelokt en wie zijn Gravida was. Ik kon me geen groter doel voorstellen waarvoor ik me wilde opofferen. Het was voorbeschikt.

Terug naar boven

Foto







SitemapGeschriftGemoedGedicht
FamilieGeledingFotoshop     Hubert

Foto Foto


© EYGEN-BOEKEN.be
Online sinds 25/05/2012
Alle rechten voorbehouden
V12.01 Mobile Pagedate 05/12/2023