De ten dode opgeschreven mensen
Avontuur
PDF download↑
Mensen zeggen veel, ze lullen ook. Mensen schrijven heel wat, met spellingfouten of niet. Het zouden niet alleen maar woorden mogen zijn. Er zou een zekere waarheid boven de geschreven teksten moeten uitstijgen. Maar slaag ik daarin door mijn ondenkbare dromen te vertellen?
Dit is geen sciencefiction, en toch vertel ik over ruimtereizen. Ik schrijf niet louter non-fictie, ik kan mijn geschrift zelfs wetenschappelijk noemen. Het is ook geen handleiding, maar nu en dan wil ik de lezer bij de hand nemen, dan ben ik een tikkeltje belerend. Ik ga op weg om dingen te veranderen, maar mijn avontuur dient tot niets.
Achterflaptekst
Een niet getrouwd koppel kijkt terug op vijftien jaar samenwonen en hun conclusie is: beter met de motorhome eropuit trekken dan thuis ergernissen trotseren en mokken dat de oren ervan afvallen.
Wanneer de man bekomen is van een aantal schermutselingen met enge soortgenoten waarvoor hij geen zinnige verklaring kan bedenken, stelt zijn vrouw voor het licht in de duisternis elders op te zoeken. Zo komen ze op het idee om de vier actieve vuurtorens aan de Belgische Kust te bezoeken. Misschien zijn hun stralenbundels als wegwijzers naar het rechte pad.
Fragment:
In de mening de bewoonde wereld gemakkelijk terug te vinden reden ze via de buurtschappen Nummer één en Hoogeweg naar Hoofdplaat; Slijkplaat lag in de buurt. Alleen Nederlanders konden zo’n namen voor dorpen verzinnen.
Bijna in Hoofdplaat merkte Marlous op dat er een heleboel felgekleurde huisjes met uitkijktorentjes aan de linkerkant van de weg stonden. Iets verder kwam de verklaring in de vorm van een bord: KUSTPARK VILLAGE SCALDIA.
Het leek hen leuk om een wandeling door het park te maken, ook al waren ze op doorreis en logeerden ze niet in een van de vakantiehuisjes. Ze hadden er in feite niets verloren.
Op hun wandeltocht vonden ze een ronde trampoline die vast geankerd zat in de grond. Koos kon er niet voorbijlopen zonder ze uit te proberen. Hij sprong het hart uit zijn lijf. Hoger en hoger sprong hij. De lucht onder de trampoline zuchtte windjes terwijl fluffy wolkjes boven hem voorbij roeiden.
‘Zie hier, ik ben een op-en-neer,’ riep Koos de woordenspeler.
