Het 18-dagen ultimatum

PDF download→

Oorlog

De aanzet tot dit verhaal was mijn fascinatie voor de smalle handen van de meeste vrouwen en mijn drang om misbruik van kinderen te hekelen, zo van: handen af. Op vakantie in Normandië merkte ik dat de militaire kerkhoven er niet te tellen zijn, maar dichter bij huis vond ik de 18-daagse veldtocht van 1940 interessanter. Wordt er oorlog gevoerd voor rechtvaardigheid?
  Velen van ons maken creatieve dingen, maar niemand vraagt zich af waarom we dat doen. Ondanks het feit dat ze doodgewone zaken zonder leven blijven, raken ze soms bezield. Waarom steekt iemand zichzelf voor zijn volk in brand? De ultieme bezieling? Pas wanneer ik dat begrijp, zal ik zelfopoffering zien als een mogelijke weg naar onsterfelijkheid.

Het oude verhaal

Een man leeft intens naar zijn ontmoetingen met de twee mooiste vrouwen die hij ooit tegen het lijf is gelopen, maar wie moet hij kiezen? Voordat hij de grote stap zal maken, wil hij graag het oordeel van zijn omgeving horen.
  In plaats van een klare toekomst tegemoet te gaan, haalt een duister verleden, diep in zijn brein begraven, hem in. Hij neemt zich voor eerst dat oude verhaal uit te spitten, want anders zal zijn vrouwenkeuze faliekant aflopen. Toevallig sturen smalle vrouwenhanden hem naar een plaats waar doden vallen, zonder daarvoor misdaden te moeten plegen.

Fragment:
In Babettes blik ving ik een glimp van dank op. Ze had haar bijverdienste in het café Jongeheer Nelson eindelijk opgegeven en was via mijn ex-vrouw als secretaresse in een bankkantoor kunnen beginnen. Ze had nog geen nieuwe man gevonden, maar met mij als haar beste vriend leek ze tevreden te zijn, ook al moest ze me met een andere vrouw delen. Gitte lachte en hield daarbij haar beide handen op haar buikje geplakt terwijl ik me over haar heen boog. Ik dacht terug aan de zomerzonnewende op 21 juni toen we naakt rond het meer van Bütgenbach hadden gelopen, als voorspel op wat onherroepelijk zou volgen. ‘Bedankt Gitte, je bent een schat,’ fluisterde ik haar in het oor. Ze keek me aan alsof ze eindelijk begreep dat iemand haar zomaar graag kon zien. Ineens knalde het, als een tekstballon in een stripverhaal, geluidloos. Brak er een nieuwe oorlog uit? Stukken vlees en druppels bloed pletsten in mijn gezicht en ik kon amper geloven wat ik zag. Gittes buik was opengereten en binnenin tuurde een diepzwart oog me aan. Daar had je de horror. Dood door haar eigen hand en door die van een ander. Ik.