Waarom wij niet meer seriemoorden

PDF download→

Zelfdestructie

Hoe meer ik over de wereld te weten kom, hoe minder ik het geloof in een god nodig heb. Daarom dit bedorven misdaadverhaal. De magie van het stoplicht loopt als rode draad erdoor: rood is stoppen, groen is doorgaan, en oranje is je reppen.
  Er staan heel veel kapelletjes in België. De meeste mag je niet binnengaan, maar je ziet wel dat een onzichtbare hand ze goed onderhoudt. In dat goddelijke landschap heb ik een seriemoordenaar gezet, maar hij is tegelijk ook het slachtoffer.

Liefdesverdriet

Een wandelaar zoekt rust na een afgebroken liefde. De enige gezellen tijdens zijn wandelingen zijn de zangers en zangeressen die hem via zijn mp3-speler raad inspreken. Hij vraagt zich af hoe het zo ver met de menselijkheid is gekomen. Moderne mensen zijn niet beter dan Kelten, Romeinen of Noormannen. Seks is de drijfveer achter alles. God is de controle over zijn schepping verloren, het is nu de wetenschap die zijn schaapjes telt.
  De wandelaar laat zich verleiden door het duiveltje in hem en botviert zijn moordlust op andere wandelaars. Zijn betrachting? Zichzelf tegenkomen om snel van zijn liefdesverdriet te genezen.

Fragment:
Terwijl ze Flixe over haar kop kriebelde, vroeg ze zich af wat Bran bezield had. Een huiszoeking had geen misdrijf aan het licht gebracht. Ze had op de zolder van zijn huis rondgeneusd en heel interessante dingen over zijn verleden gevonden. Het opmerkelijkst was toch wel het gedenkenisprentje dat onder in een doos met dagboeken lag: 'Bid voor de ziel van Zaliger Bran Vermolen, jonkman, lid van den Bond van het H. Hart en lid der Broederschap der H. Drievuldigheid, die geboren te Kinrooi, den 11den juli 1885, na een dom verkeersongeval te Hasselt is gestorven, den 12den december 1954, gesterkt door al de genademiddelen onzer Moeder de H. Kerk. Omdat hij als goede en getrouwe dienaar in kleine zaken getrouw aan Ons-Heer is gebleven, zal hij nu mogen binnen treeden in het huis des Heeren en daar de grootere zaken beheren.' Vanuit het hiernamaals hoorde ze Bran met luide en tevens blijde stem zeggen: 'Dierbare zusters en broeders, familie en kennissen, troost u over mijn heengaan. Blijft veel bidden en offeren voor mijn zielenrust en uw aller zielenheil, totdat wij elkander terugzien in de eeuwige vreugde des Heren.'