De deur van het eeuwige leven

Uitgegeven door FreeMusketeers-Lecturium in 2006/PDF download→

Hiernamaals

Ik ben gek van getallenmagie. Een goed voorbeeld is de verhouding tussen mijn leeftijd en die van twee vrouwelijke collega's. Als ik daar de leeftijd van mijn nichtje bij optel, begint de wereld te stralen en lijkt alles wel toverij.
  Mijn driehoeksverhouding groeit uit tot een nieuwe kosmische constante die bepaalt hoe alles naar een hogere vorm kan evolueren. Ik nodig je uit om mee te gaan naar een plek waar niemand van is teruggekeerd.

Afscheid

Op een begrafenis vloeien niet alleen tranen maar blikken ook lachende mensen terug op het leven van een geliefd man. Wat ze niet op de koffietafel verwachten is zijn geest. Zijn nichtje is ook getuige van de verschijning. Zij probeert samen met zijn twee liefste collegaatjes uit te zoeken wat hem heeft bezield.
  Wenst hij passend afscheid te nemen van zijn dierbare treinvriendin? Zoekt hij een einde voor zijn onafgewerkte misdaadroman? Wil hij de vrouwen confronteren met de moorddadige kant van de wereld? Of leidt hij hen onwillekeurig naar de deur van het eeuwige leven?

Fragment:
Inspecteur Dinges bekeek de binnenkant van het kapelletje. De lichtstraal uit zijn zaklantaarn priemde door de duisternis en bescheen een spreuk: WILT GIJ ZIJN DEN VRIEND DES HEEREN, WILT GIJ GODS MOEDER OOK EEREN, DAN VALT MARIA HIER TE VOET EN EERT HAAR DEN WEEST GEGROET. Vandaal keek door de tralies mee en zei: ‘Wat een onzin.’ ‘Dat mag je niet zeggen Hippolyte, er zijn altijd mensen die daar iets aan hebben.’ ‘Ik geloof er niet in hoor. We moeten voor ons zelf zorgen. Stijn Meuris van Monza zingt Er is niemand in de kosmos, en hij heeft gelijk,’ zei Vandaal en liep van de kapel weg. Dinges schudde zijn hoofd. Hij geloofde in het spirituele en dat hij met de ziel van een mens in contact kon treden, of omgekeerd. Helaas draaide elke zaak uit op het screenen van verdachten en het samenstellen van hun voorgeschiedenis. Ineens viel hem iets op – de andere rechercheurs waren te druk in de weer om het te zien. Rond het hoofd van het dode meisje verscheen een blauwe lichtkrans. Het leek op een aura voor zover hij wist hoe die eruitzag. Hij wilde iets zeggen, maar zijn stem brak. Dit zien maakte hem tijdelijk vleugellam.